Flavourites Live in de industriële Kromhouthal

26 november 2017
Ik noemde dit evenement eerder al 'de moeder aller Pop Ups' en dat zit zo. Dit weekend vindt in het ruige Amsterdam Noord (in het verleden heette Noord: gestoord) de tiende editie van Flavourites Live plaats. Maar liefst 130 hippe 'concept-stores' en andersoortige (web)shops in één happening.
Bij Flavourites Live shop je al je creatieve Sint- en Kerstcadeaus, volg je workshops en doe je royaal inspiratie op. Daarnaast is er ook gedacht aan de inwendige mens, want er zijn meerdere soorten food+drinks te koop bij de vaak bijzondere, tot mobiele keukens omgebouwde vierwielers.




Creatief en hip

Sinds 2007 vind je op webportal Flavourites.nl leuke, vaak kleinschalige (web)shops per categorie bij elkaar en het schijnt dat de startpagina vooral bezocht wordt door (vaak) drukbezette vrouwen, die een voorkeur hebben voor originele en creatieve producten. Maar eens per jaar komen zo’n 6 tot 7 K. (en K. betekent 1.000, heb ik mij laten vertellen) bereidwillige kopers (en inderdaad: vooral dames) samen tijdens dit event om 'live' te shoppen bij de ruim 130 deelnemers aan Flavourites. Het aanbod varieert van interieurs-accessoires, mode en bijbehorende hebbedingen zoals sieraden, stationary  (zeg maar 'kantoorbehoeften'), DIY-producten en last but not least kids stuf. Veel van de aangeboden items zijn creatief en ambachtelijk vervaardigd of in kleine oplages geproduceerd. 

Op Flavourites Live doen alle standhouders hun stinkende best om al hun producten zo voordelig en smaakvol mogelijk te etaleren in de industriële Kromhouthal aan de IJ-oever in Amsterdam Noord (mét panoramisch uitzicht over het water en het centrum van Amsterdam). In de voormalige scheepsmotorenfabriek van Stork staat de ruim 3.500 m² vol met 'kraampjes' met enthousiaste verkopers. De rauwe uitstraling van het pand is behouden gebleven en voegt een extra dimensie toe aan al het getoonde moois. De hijskranen, de stalen constructie en het 15 meter hoge plafond geven een unieke 'look and feel' aan de hal en juist al die creativiteit én de hippe trucks voelen zich er uitstekend op hun plek.





1. smaakvolle woonaccessoires bij Nanii. 2. workshops bij, en DIY-producten van Splendith. 3. Fijne spreuken en stationairy bij Zoedt en 4. laat je eigen, persoonlijke naam-decoratie maken bij Cre8. 5. mooie scandinavisch-simpele kersthangers bij Van Wini.
Ik wil het vandaag met je hebben over die kleine, vaak zelf-producerende creatievelingen op de beurs. Die vind ik persoonlijk toch het leukst, want zeker weten dat je dan iets origineels koopt. Neem Metalbird: voor mij niet nieuw (ik noemde dit creatieve product al eerder op mijn blog), maar ze blijven leuk. Van de website: "een trapje en een hamer is alles wat je nodig hebt om je eigen Metalbird een mooi plekje te geven. Een paar tikjes met die hamer en de vogel zit in je boom. Of timmer hem aan je balkon, tuinhek, schutting of schuur".

Dan Myrte. Deze illustrator (mag ik haar zo noemen?) heeft een zwak voor de natuur in het algemeen en voor vogels in het bijzonder en in dat laatste vinden Myrte en ik elkaar. Myrte: "toen ik in 2008 een ijsvogeltje tekende, kon ik niet meer stoppen met het tekenen van vogels.' Deze fascinatie heeft er inmiddels toe geleid, dat je op haar website de meest uiteenlopende producten tegenkomt met afbeeldingen van vogels, die hoogstpersoonlijk én eigenhandig door Myrte zijn getekend (zoals muurstickers, porseleinen bordjes, keukentextiel, T-shirts etc.). 




1. één van de vele vogelsoorten (hier een roodborstje) van Metalbird. 2. de  B Pink 'kappersbus' van Annemiek. 3. en 4. voorbeelden uit de vogelwereld door Myrte.
Dan de papierkunst van Geertje Aalders. Via haar webshop '12 nice things' koop je van de 'papercut-artist' en illustrator "twaalf unieke producten, met liefde en zorg gemaakt. Is een product uitverkocht? Dan wordt er direct iets heel nieuws toegevoegd. Dat is het concept achter 12 nice things. Je kunt haar werk tegengekomen in Flow Magazine, Happinez, Flair en Roots. Maar ook bij Hema, Studio de Winkel en Albert Heijn." Mooi!

Ja? En hoe moet je het werk van Darja Brouwers van Kokonoma omschrijven? In de hand out lees ik dat haar illustraties stoer, poëtisch en vaak een beetje edgy zijn. "Haar pentekeningen ontstaan vanuit een klein detail dat haar aandacht trekt en tijdens het maken ontstaat er dan langzaam een verhaal in haar hoofd." Op Flavourites Live zie je Darja in levende lijve aan het werk.





1. en 2. Papierwerk van '12 nice things'. 3. het autootje van knap-goed met allerhande vintage treasures. 4. Illustraties van Darja Brouwers. 5. Foto genomen in de stand van Allerwarmst.

Als laatste noem ik Renate. Deze 'doener' verkoopt in haar webshop allerwarmst.nl unieke handgemaakte XL-gebreide of -gehaakte woonaccessoires. En ook in macrameeën is Renate inmiddels een autoriteit. En dusdanig enthousiast geworden in het geven van doe-het-zelf-lessen, kun je Renate nu ook inhuren voor allerlei andere creatieve workshops.

Tot zover dit verslag van Flavourites (dat je vandaag nog tot 18.00 uur kunt bezoeken), niet nadat ik nog wat foto's laat zien van de unieke locatie van de Kromhouthal. Amsterdam Noord is sowieso een gebied in opkomst met een enorme creatieve vibe (in goed Nederlands...).
Volgens een niet te verifiëren en daardoor onbetrouwbare bron zou Amsterdam-Noord op nummer 3 in de top 10 van leukste hipsterwijken van de wereld staan. Verder niet zo interessant, maar het zegt wel wat over een wijk waar de Amsterdammer vroeger 'niet dood gevonden wilde worden'.
Dat is nu wel anders.


-X-


Ik ga een paar dagen - in goed gezelschap van nog drie 'grey ladies' (en allemaal ook met een air...) - op stap naar Essen, Duitsland. Dat betekent dat het wel een weekje duurt voordat je weer van mij hoort. (Maar mocht je geïnteresseerd zijn: in de tussentijd kun je onze avonturen volgen op mijn Instagram-account). 

Tot de volgende keer en stay safe...



1. De stadskant van het IJ met Eye en de Amsterdam Toren 2. Zicht op het IJ vanaf de Noordkant en 3. streetart van Pipsqueak op de Kromhouthal.
Alle (iPhone 6) foto's: www.agreylady.nl

De PAN in de Rai

23 november 2017
Blijkbaar is het de 31ste editie van PAN - en dat staat voor Pictura Antiquairs Nationaal (wat dat ook moge inhouden) - maar voor mij is het een primeur. Nooit eerder bezocht ik deze beurs voor kunst, antiek & design in het Amsterdamse tentoonstellings- en congrescentrum Rai.

Maar waarom eigenlijk niet? Nou, dat zal ik je vertellen. Het is nooit een bewuste keuze geweest om niet te gaan,  maar ik was in de veronderstelling dat deze art fairchique en high end voor mij zou zijn. Iets teveel old school boys network, driedelig grijs en oud én nieuw geld to my taste.


Jeff Koons, 'Balloon Venus' bij SmithDavidson Gallery en Alphons Freijmuth, 'Vrouw en Constructie', 2016 bij Studio 2000.
Daarnaast dacht ik bij PAN aan een verkoop-expositie met het ietwat suffe imago als van een antiekbeurs. Je kent dat wel: veel naar bijenwas ruikende, barokke eiken kuifkasten en zo. En Japans-, dan wel Chinees 17de eeuwse VOC-porselein. Of allerhande antieke klokken en daar heb ik dus echt hélemaal niets mee (of wat dacht je van antieke nautische instrumenten... :-(
Bij PAN dacht ik eigenlijk hetzelfde als bij de miljonairsbeurs*: zo'n evenement is niet voor 'ons soort mensen'. Dát idee. Zoiets.

die Miljonair Fair bestaat niet meer als zodanig: die heet nu 'Masters of LXRY'. 

Goed. Eens moet de eerste keer zijn, dus vol goede moed (...) stapt ik afgelopen dinsdag door het detectiepoortje en liet ik een security-medewerker bereidwillig in mijn handtasje snuffelen (safety first bij al die kostbaarheden). Als eerste toog ik naar de door vormgevers Koen Steger en Neal Groot ontworpen ambience voor de lobby van (een fictief) hotel, genaamd Panorama. En je kent de heren Steger en Groot van het door hen ontworpen opvallende decor van het tv-programma 'Zomergasten'. Ja, je weet wel: die caravan die half onder water stond. Zij ontwierpen met schwung dit op een lobby gelijkende ruimte: een tentoonstelling-in-een-tentoonstelling waar kunsthistoricus Piet de Jonge de kunstwerken van de diverse deelnemers op een eclectische manier bij elkaar bracht. Je begrijpt: deze presentatie dient om de bezoeker op ideeën te brengen en als voorbeeld voor bij de mensen thuis.




1. de booth van Contempo Galerie met op de voorgrond Sjef Voets, 'Ancestor Figure'. 2. Jae Ko met 'JK 477 BL' (gerold papier) bij Galerie Roger Katwijk. 3. Collectie Harms-Rolde. 4. Vladimir Zbynovsky, 'Spirit of Stone' in de stand van Etienne Gallery.

Frisse wind en gebroederlijke kunst

Hotel Parorama is een voorbeeld van de frisse wind die er door de PAN waait. Om van het bovengeschetste oubollige imago af te komen, heeft de beurs sinds de vorige editie (bij het 30ste jubileum) het roer omgegooid. Gekozen werd voor een vernieuwde opzet die voor meer dynamiek en 'beleving' (...) zou moeten zorgen en dit jaar "verdiepte de beurs haar strategie". Waar er vroeger een onderscheid gemaakt werd in de verschillende disciplines, staan de standhouders nu kris kras door elkaar. "Zo ontstaan nieuwe combinaties van kunst, antiek en design die aansluiten bij de belevingswereld van de eigentijdse koper die meer en meer koopt op zijn gevoel", aldus de woordvoerder. 

Het aanbod is groot én heel veelzijdig. In de stand van Bijl-vanUrk hangt een Erasmus Quellinus ('The Triumph of Galatea') uit 1660 en een aantal presentaties verderop loop je langs een Jan Toorop ('Lente of the Glimlach', 1920) bij Studio 2000. De design-'tegelkast' van Piet Hein Eek (in zijn eigen booth) en op een steenworp (?) afstand de prachtige fotografie van Marie-Cécile Thijs (SmithDavidson Gallery) of Hendrik Kerstens (bij Flatland Gallery) en zo zie je veel meer uitzonderlijke voorbeelden uit duizenden* jaren kunstgeschiedenis die gebroederlijk (-zusterlijk, -menselijk) naast elkaar hangen, staan of liggen.  
Hear, hear! Ik ben al jaren een voorstander én propagandist van het (wat mij betreft) eindeloos combineren van die eeuwenoude cultuurhistorie. Kom maar op met die verrassende  combi's.

* Klassieke Oudheid-kenner en 'Tussen Kunst en Kitsch'-deskundige Mieke Zilverberg heeft in één van haar vitrinekasten op de beurs een schaaltje uit Anatolië van ruim 6000 jaar voor Christus. Da's pas oud! (En één van de 'Parels van de PAN" van beurs-manager Frédérique van Oorschot in de speciale PAN-bijlage van Het Parool van afgelopen zaterdag). 




1. Marie Cécile Thijs met 'Cat with White Collar VII" bij SmithDavidson Gallery. 2. Werk van Janpeter Muilwijk in de stand van Jan van Hoof Galerie. 3. Alex de Vrede bij Galerie Lieve Hemel. 4. Constant.

Young Collectors Circle

Sprak ik hierboven van 'oud en nieuw geld' als bevolkingsgroepen die zich de kunst op de beurs kunnen veroorloven: tegenwoordig bestaat er ook zoiets als jong geld. Initiatiefnemer van de Young Collectors Circle Nienke van der Wal realiseerde zich een paar jaar geleden dat zij "iets meer aan de muur wilde dan een poster" (vertelt zij in de PAN-bijlage van Het Parool). De twee jaar geleden door haar opgerichte 'startende-kunstkopers-club' gaat met haar leden op de PAN met ervaren verzamelaars de beurs op om van hen te leren hoe je dat doet: een kunstverzameling aanleggen. Ook door het bezoek van deze jonge collectioneurs in de dop wordt de gemiddelde leeftijd van het publiek flink naar beneden bijgesteld. En dat lijkt mij prima: kunst is niet alleen voor 'grijze duiven'.

Ik laat Van der Wal nog even aan het woord: "verzamelaars van nu (...) zijn heel eclectisch: ze willen het antiek van hun grootouders combineren met hedendaagse stukken. Op de PAN is alles te vinden. Maar tegelijkertijd met de PAN is het Amsterdam Art Weekend: we gaan met onze leden ook zeker bij de tentoonstelling van de Rijksakademie kijken."




  
1. Marjolijn Mandersloot, 'Soulmate' (Jan van Hoof Galerie). 2. Gerrit Rietveld, kinder kruiwagen, 1920 (Galerie Vivid). 3. Les Deux Garcons, 'Foxy', Jaski Gallery. 4. Beeld van Virgillius Moldovan, 'Spleen' (Zerp Galerie). 5. Jan de Vliegher 'Sevres Plates' (Rutger Brandt Gallery). 
De kunstwerken op de PAN zijn dus niet voor ieders beurs (ook niet die van mij). Gelukkig is er zoiets als KunstKoop. Sommige kunsthandelaren bieden de potentiële koper de mogelijkheid op afbetaling te kopen en dan uiteraard onder gunstige voorwaarden (KunstKoop is een regeling van het Mondriaan Fonds).
Ik geef je nog een paar andere tips. Start, zoals alle verzamelaars zijn begonnen, met één werk. Ga zoveel mogelijk kunst kijken (op PAN-achtige beurzen, in galeries en musea) zodat je je smaak ontwikkelt. Sluit een abonnement af bij de plaatselijke Kunst-uitleen. Ga een beginnende kunstenaars volgen (die zijn vaak nog heel betaalbaar). Leg een spaarpotje aan (je hebt nog een heel jaar) en bezoek de Affordable Art Fair (de eerstvolgende is eind oktober 2018). 

En last but not least (én de gouden-tip): bezoek in het weekend van 16 en 17 december de bijzondere verkooptentoonstelling van WG Kunst. Voor de negende keer op rij worden er meer dan honderd kunstwerken van ruim honderd kunstenaars aangeboden voor honderd euro per stuk. Als dat geen betaalbare kunst is? (Hou de site in de gaten voor up-dates over dit evenement).


-X-


PAN is een heerlijk evenement (en nog te bezoeken tot en met zondag 26 november), maar wel een in de categorie 'kijken, kijken, niet kopen' (voor de meesten van ons).
Maar dat is ook fijn...!



Van een heel andere orde is Flavourites live. Op 24, 25 en 26 november kun je in de Kromhouthallen in Amsterdam Noord terecht voor een leuke, creatieve "shopping experience". Zeg maar, de moeder aller pop-up-shops: zo'n 100 webshops kun je in levende lijve bezoeken. 

Matteo Negri bij Axel Pairon Gallery

Alle (iPhone 6) foto's: www.agreylady.nl

Het (geweldige) Guggenheim Museum en het Bilbao-effect

19 november 2017
Heb je daar wel eens van gehoord? Van het Bilbao-effect? (Ik ook niet, maar het schijnt onder stedenbouwkundigen en architecten een bekend fenomeen te zijn). Of, hoe je een 'onbetekenend' provinciestadje met een hoog werkeloosheidscijfer door de bouw van een markant architectonisch ontwerp kunt 'opstuwen in de vaart der volkeren'. Heden ten dage zouden we dat een geweldig, maar ook gewaagd staaltje stadsmarketing noemen.


David Hockney tentoonstelling en Louise Bourgeois' 'Maman' en ik (zei de gek...).
Het is begin jaren negentig van de vorige eeuw als de Solomon R. Guggenheim Foundation op zoek gaat naar een locatie voor een nieuwe vestiging (na het Guggenheim Museum in New York en de Peggy Guggenheim Collection in Venetië). En het toeval wil dat de autonome regio Baskenland net in díe jaren druk doende is om deze armoedige Noord-Spaanse streek door vernieuwing en ambitieuze oplossingen op de kaart te zetten. En wat als? Stel je eens voor? Stel dat je het wereldberoemde Guggenheim weet over te halen om hun derde museum in de haven-hoofdstad Bilbao te vestigen. Dat zou wat zijn!

En zo geschiedde. De hoge kosten die aan de komst van een dergelijk respectabel en toonaangevend museum verbonden zouden zijn, schrok de Baskische overheid niet af. Integendeel: (en ik citeer van 'Bilbao voor Beginners') "men besefte donders goed dat deze investering het imago van Bilbao in één klap zou veranderen. De sterk verbeterde infrastructuur die er zou komen, de komst van een prachtige nieuwe concertzaal of het opschonen van de rivier (de Nervión, red.zouden samen nooit kunnen bewerkstelligen wat het Guggenheim Museum wel kan: wereldnieuws worden en daardoor een nieuwe stroom van toeristen aantrekken."





Koekengeim

En wat is 'ie mooi, dat Koekengeim - zoals de Basken zeggen (in hun eigen Baskische taal). Tenminste? Ik kan mij voorstellen dat het ontwerp van Frank Gehry (Toronto, Canada. 1929) niet ieders goedkeuring kan wegdragen, want smaken verschillen. Maar als het helder en stralend weer is (zoals tijdens mijn bezoek), dan staat Gehry's 'geplooide' creatie prachtig te stralen in de Bilbao-se zon.

Het gebouw is een museumstuk op zich, door zijn deconstructivistische architectuur (aldus Wikipedia). "Dit is een moderne bouwstijl waarbij de bouwwerken een verwarrende collectie willekeurig bij elkaar geplaatste vlakken en verwrongen lijnen lijken die samen de indruk wekken dat de constructie ieder moment in elkaar kan zakken." Precies dát. Je vraagt je als toeschouwer of bezoeker af hoe het gebouw zichzelf overeind houdt? (Bijna) geen muur is recht: dát is het spektakel.
En nog maar 24 uur weer terug 'op het honk', ben ik - als ik dit zo schrijf - nog steeds zwaar onder de indruk.



1. en 2. Jeff Koons, 'Puppy' en 'Tulips' en 3. Anish Kapoor, 'Tall Tree & the Eye'.

Fotogeniek

Ook rondom het museum kijk je je ogen uit. Neem het immense beeld van Louise Bourgeois. Het werk heet officieel 'Maman' en dat verwijst naar het 'mandje' met eieren dat 'de spin' onder haar lijf heeft hangen. Jeff Koons maakte 'Puppy', een 12 meter hoge hond (een West Highland white terrier) die bekleed is met 70.000 verschillend gekleurde viooltjes (echte, levende Viola Cornuta plantjes). Daarnaast staat er buiten nóg een werk van Koons ('Tulips') en monumentaal werk van Yves Klein, Fujiko Nakaya en Anish Kapoor.

Van alle kanten is het gebouw anders, juist door die schijnbaar willekeurig geplaatste muren en glazen puien. Drie etages hoog die te bereiken zijn met een glazen lift en op die verdiepingen zijn de diverse tentoonstellingsruimten met elkaar verbonden door een systeem van aan het plafond hangende golvende wandelpaden (en daarmee had architect Gehry absoluut geen clementie met mensen die lijden aan hoogtevrees, zoals ik).



Richard Serra, 'The Matter of Time', 1994-2005.

David Hockney en prohibido fotografiar

Je begrijpt het waarschijnlijk al: verboden te fotograferen! In het gehele museum mag niets van de permanente, dan wel tijdelijke tentoonstellingen op de foto worden gezet. Alleen als de fotograaf zijn camera (in mijn geval: haar telefoon) richt op het gebouw en de ingewikkelde constructie daarvan, dan is het toegestaan. En precies daar zag ik (voor eventjes) mijn kans. Onder het mom van mijn bouwkundige interesses, kon ik toch nog enkele kiekjes maken. Bijvoorbeeld van de grootste expositiezaal waar, onder de titel 'The Matter of Time' (1994-2005) alleen maar werk van Richard Serra te zien is. En noem dat dan maar: 'alleen maar'. Heel imposant, die 'verroeste' plaatstalen labyrinthen.

Zwaar illegaal dus, dat fotograferen en na tot twee keer toe terecht te zijn gewezen (en terecht! Dus mea culpa...) heb ik mijn iPhone maar in mijn jaszak laten glijden. Kortom: ik heb slechts een paar foto's van de mooie David Hockney tentoonstelling '82 portraits and 1 still-life'. En die titel van de expo verklaart alles: een 'installatie' van 82 schilderijen van personen die steeds op dezelfde stoel en in dezelfde ruimte zijn geportretteerd op identieke doeken van 121.9 x 91.4 cm. En natuurlijk dat ene stilleven. Door Hockney geschilderd toen een van zijn modellen niet kwam opdagen...

(Ook te zien is de Anni Albers expositie 'Touching Vision' en natuurlijk de permanente collectie met 130 toppers als Mark Rothko's, Andy Warhol's, Picasso's etc.).




En na gedane arbeid (...) is het goed rusten. Op aanraden van collega-blogger en Spanje-kenner Anneke van ¡Muy Bien! genoot ik op het terras van een (Hollandse) dorstlesser met een paar overheerlijke Pintxos (het Baskische equivalent van Spaanse tapas).

Museum Guggenheim Bilbao is veruit het mooiste museum dat ik ooit bezocht. 

Tot nu toe... :-)


-X-

Je begrijpt: ik ben er nog niet klaar mee, want ook het Bilboko Arte Ederren Museoa (Bilbao Fine Arts Museum) en het Azkuna Zentroa (Contemporary art, culture and leisure centre) zijn het waard om hier besproken te worden.
Dus op termijn kom ik hier nog op terug...

(Later, want morgen ga ik verslag doen van de kunstbeurs PAN in de Rai)



Wie o wie? Dit kunstwerk (in de nabijheid van het Guggenheim) heb ik niet thuis kunnen brengen. Maar ze konden toch niet mee in het vliegtuig. (Pffff.... !)
Alle iPhone foto's van www.agreylady.nl

Auto Post Signature

Auto Post  Signature