'Verspijkerd en verzaagd' in het Bossche

Juist in het weekend dat het van oorsprong Katholieke carnavalsfeest het gehele zuiden van Nederland in zijn greep heeft, kom ik met een godslasterende blogpost. Zo zou het het gerust kunnen noemen: de tentoonstelling 'Verspijkerd en Verzaagd' in het Noordbrabants Museum in 's-Hertogenbosch, deze dagen beter bekend als Oeteldonk.
Toch was Monseigneur de Korte, bisschop in het Bossche, degene die de expositie verleden week opende. Dus het 'mag' van de Kerk. Terwijl ik, als jongste dochter uit zo'n typisch groot Rooms gezin, toch even moest slikken bij het aanzien van al die 'toegetakelde', hergebruikte iconen.
Heiligenbeelden verbouwd tot meerdere eer en glorie van de Kunst.

Love it or hate it: de avant-garde van 'Memphis'

Vandaag een blogbericht over de Italiaanse interieurstijl die in de 'volksmond' de verzamelnaam Memphis kreeg, maar Memphis is 'slechts' het eindstation van een beweging die kleurrijke, PopArt-achtige en speels vormgegeven design ontwierp. Geliefd door sommigen en verguisd door velen die de ontwerpen schreeuwerig en kitscherig noemden.

Wat je er ook van vindt: vrolijk is het wel! Wat jij?

Voor deze aflevering begeven we ons naar het Stedelijk Museum 's-Hertogenbosch voor de tentoonstelling 'De Laatste Avant-Garde'. Kijk en lees mee. Vel achteraf, nadat je al het moois gezien hebt, je oordeel. En dat 'moois', dat is dus discutabel.

Wordt het een Top of een Flop!

Bewoë jare: Goede Hoop in het Rijks

365 jaar nadat de Hollander Jan van Riebeeck (chirurgijn en koopman in dienst van de VOC) vaste voet aan wal zette op het zuidelijkste puntje van het Afrikaanse continent, opent er in het Rijksmuseum in Amsterdam een tentoonstelling over de onderlinge betrekkingen tussen Zuid-Afrika en Nederland. De expositie kreeg de naam "Goede Hoop" en bij het zien van alle 300 voorwerpen blijkt hoe goed die titel is gekozen. 

Het waren vier bewogen eeuwen met veel strijd. En ook de Nederlandse koloniale rol is niet iets om erg trots op te zijn. Toch is er ook volop ruimte voor nuancering in de tentoonstelling.

Ga je mee terug in de tijd?

PS: onderstaande foto is van het ANP, maar omdat ik er zelf op sta, mag ik hem vast wel gebruiken... :-)

Eye love you*: Ed van der Elsken

Praten, fotograferen, kijken, filmen, het leven zelf: bij Ed van der Elsken liepen de zaken door elkaar. Alles in één moeite door. Straatfotograaf in de hele wereld. De steden Parijs, Tokio, Hong Kong, maar vooral zijn eigen buurt: de - toen nog ruige en volkse - Nieuwmarktbuurt in Amsterdam, was het terrein waar hij de jeugdcultuur vastlegde. Altijd op zoek naar zelfbewuste, mooie, markante mensen, het liefst meisjes en de jeugd in het algemeen. 

Ed van der Elsken en zijn verliefde camera in het Stedelijk Museum Amsterdam. Donderdag 2 februari vond de feestelijke opening plaats en als Vriend van het Stedelijk was ook ik uitgenodigd, doch verhinderd. Van de week hoorde ik via via dat 4.500 belangstellenden de invitatie hadden aangenomen. Je kon 'over de koppen lopen'.
("Waar is het feestje? Hier is het feestje"!) 

Wat ik níet deed in Madrid en een familie-vete

Ik begin deze blogpost met wat ik níet deed tijdens mijn inspiratietocht naar Madrid. Je mocht eens denken dat mijn reisjes tot de nok toe gevuld zijn met allerhande en alleen maar super-interessante bezigheden - of erger nog, want ik ben niet zo'n dare devil - de meest spectaculaire activiteiten.

Uiteraard krijgt je de bijbehorende uitvluchten c.q. smoezen ook meegeleverd.

1. 'statieportretten van het 'oude' Spaanse koningspaar door Ricardo Maccarrón (1992)

Citytrip Madrid: 'A room without a view' en (weer) prohibido fotografiar

Oké, ik ga door waar ik gebleven was en we hebben het over Madrid. Het Prado en de StreetArt zijn in mijn vorige bericht behandeld, waardoor ik twee vinkjes kan zetten op een lijstje van zes te behandelen hoogtepunten tijdens mijn inspiratietocht naar de Spaanse hoofdstad. Ik bewaar mijn absolute favoriet natuurlijk tot het laatst, want de bedoeling is dat je geboeid blijft. 

Dat gezegd hebbende is daarmee ons plan gemaakt: we gaan vandaag langs bij het Caixa Forum, het Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia (een hele mond vol) en als het gaat schemeren, dan nemen we de metro naar het Museo Arte Público (want die sluit nooit). Uiteraard zal ik mijn relaas doorspekken met wat saillante details van mijn reis- en verblijf aldaar, want ik hou het graag een beetje smeuïg.

Ga je mee?

'Nudes on the beach', José de Togores, 1922

Mijn reis begon slecht. Op de betreffende maandagmorgen mistte het in grote delen van Europa, waardoor het vluchtverkeer danig ontregeld raakte. Op Schiphol strandde heel wat reizigers en ook mijn vlucht bleek geannuleerd. Lekker, dan! Na acht uur wachten kon ik uiteindelijk met een andere vervoerder afreizen naar mijn bestemming Madrid. Dat was de eerste dag van mijn citytrip...

A room with a view

Dan de foto hierboven. Je vraag je waarschijnlijk af waar je naar kijkt? En dat deed ik ook toen ik naar mijn hotelkamer werd verwezen. Kamer 10 op de 2de etage van Hotel Room Mate Mario. Prima hotel, heel gunstig gelegen vlakbij de Opera in het centrum van de stad. Op de kamer was ook niets aan te merken. Alleen het uitzicht. Ik maakte de foto vanuit het raam in mijn single room (without a view). En dat gebeurt vaker. Dat de alleengaande reiziger wordt 'weggestopt' in een achteraf-kamertje. Nou ja, 's nachts zijn de gordijnen dicht.

Ik heb me wel voortdurend afgevraagd hoe die fles daar is gekomen...  

Ik begin mijn relaas met het Caixa Forum (↑) Als je wel eens op het Iberische schiereiland bent geweest, dan komt deze naam je misschien bekend voor. Caixa is een Spaanse bankinstelling en deze CaixaBank is eigenaar én naamgever van dit museum(pje) met steeds wisselende tentoonstellingen. (Er is trouwens ook een Caixa Forum in Barcelona). Zowel van buiten als van binnen is het gebouw behoorlijk spectaculair. Zwevend; oudbouw gecombineerd met nieuwbouw en onder het pand een waterkunstwerk. Aan het naastgelegen perceel een mooie en goed onderhouden (want dat valt nog niet mee) verticale tuin. Erg bijzonder. Ten tijde van mijn bezoek was er een tentoonstelling met het werk van fotograaf Philippe Halsman (met al dat spiegelend glas kon ik geen acceptabele foto's maken) én een expositie met voorwerpen uit de middeleeuwen (en dat is wat minder interessant voor dit verhaal).

Voor de kunst

Hoe zit dat in Nederland? Bestaat er hier een volledig door een commerciële instelling opgerichte en in stand gehouden museum? Uiteraard zijn er privé-collecties die ondergebracht zijn in een museum én zwaar gesubsidieerde en/of gesponsorde musea, maar een onderneming die een eigen, voor publiek toegankelijke kunst-instelling beheert?

Mocht het zo zijn, dan hoor ik dat graag.

1. María Blanchard, 'Woman with a fan', 1916 2. Rosario de Velasco, 'Adam and Eve', 1932
3. Juan Gris, 'Jar and Glass', 1916

Museo Reina Sofia is een museum voor moderne en hedendaagse kunst en het bevindt zich in de directe omgeving van het Prado en het Museo Thyssen-Bornemisza (dat de volgende keer aan bod komt) en vormt daarmee de zogenaamde Triángulo de Oro (gouden driehoek) aan de Paseo del Prado. Lang niet zo bekend als het Prado, herbergt het Reina Sofia hét meesterwerk van de Spaanse kunstenaar Picasso.

De gouden driehoek en Picasso's Guernica

Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso (sorry, maar dat is nu eenmaal zijn naam) maakte Guernica in 1937 naar aanleiding van een bombardement op de plaats Guernica tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Het schilderij verbeeldt de tragedie die daar heeft plaatsgevonden en werd een aanklacht tegen de oorlog en een symbool voor vrede en democratie.

Iedereen die het museum bezoekt snelt zich naar de zaal waar het immense kunstwerk hangt (3,49 m. hoog en 7,76 m. breed). En - waar je alles in het museum naar hartenlust op 'de gevoelige plaat' mag zetten (in tegenstelling tot het Prado) - is fotograferen ten strengste verboden voor het schilderij Guernica.

Nou, dan doe ik het toch anders.

(Het t-shirt is te koop in de museumwinkel). :-)

By the way....! Ook ik was erg onder de indruk van dit uitzonderlijke werk.

StraatKunst. In mijn vorige bericht bepleit ik een ruime definitie van StreetArt, want voor mij is alle kunst in de openbare ruimte straatkunst. Dus ook de prachtige beelden van het Museo Arte Público (officieel het Museo de Escultura al Aire Libre) is wat mij betreft StreetArt.

Mooi man! Overdag waarschijnlijk al een heel mooi schouwspel: ik arriveerde toen de avond viel en al snel werden de sculpturen prachtig uitgelicht.

StreetArt onder het viaduct

Hoewel niet iedereen het met mij eens is, hou ik al jaren een warm pleidooi voor kunst in de openbare ruimte ('allemaal belastinggeld', is dan het tegen-argument). We vergeten namelijk wel eens dat stedenbouw, architectuur en kunst al sinds de allervroegste geschiedenis (denk Grieken en Romeinen) een drie-eenheid vormen. Kunst verleent meerwaarde aan de architectuur van gebouwen, pleinen, parken en stedenbouw in het algemeen. Voor de stedeling is het beleven van kunst in de openbare ruimte soms/vaak/meestal een extraatje en een bijkomstig plezier (pour moi...!), maar het maakt ook het gezamenlijk herdenken van personen of gebeurtenissen mogelijk of vervult andere sociale functies. Tot slot geeft StraatKunst het stadsleven een onderscheiden karakter.

Hoe dan ook; ik vond het een feestje om daar rond te lopen en ik genoot met volle teugen! 

Zo! Als je nu hebt meegeteld, dan weet je dat er nog één belevenis in Madrid op mijn lijstje staat en dat is Museo Thyssen-Bornemisza. Toen collega-blogger (en Spanje-specialist) Anneke van ¡Muy Bien! hoorde dat ik af zou reizen naar Madrid was het eerste wat zij tipte: 'ga naar Museum Thyssen'.

En gelijk had ze!

Een super-tip...

-X-

Zondag volgt deel drie en dan is het schluss. Ik moet verder, want er staan leuke evenementen op het programma. Aankomend weekend ShowUp (een detailhandelsbeurs) en op zaterdag en zondag 11 en 12 februari Design>icons in de Kromhout-hallen in Amsterdam-Noord. Een verkooptentoonstelling bomvol designklassiekers. En mocht je zelf niet in de gelegenheid zijn om te gaan?

Uiteraard volgt een verslag op dit blog...

Richard Serra, 'Equal - Parallel: Guernica - Bengasi, 1986 (Collectie Reina Sofia)

Alle foto's: www.agreylady.nl