De verzamelde werken van de AkzoNobel Art Foundation: on 'Common Ground'

28 april 2018
Uniek. Centraal in de 'financial mile', oftewel het dynamische Amsterdamse bedrijvendistrict de Zuidas, staat het AkzoNobel Center en op de begane grond van het hoofdkwartier van deze Nederlandse multinational zit een voor iedereen vrij toegankelijke tentoonstellingsruimte. En dat is ongekend.

Sinds de opening in 2006 hebben al meer dan 100.000 belangstellenden deze kunst- en ontmoetingsplek tussen al die hoog-opdoemende (en vaak afwerend spiegelende) kantoorgebouwen weten te vinden. De Art Space van de AkzoNobel Art Foundation zet haar deuren wagenwijd open voor het publiek en 'ontsluit daarmee de betonnen bunkers en de spreekwoordelijke ivoren torens van dit zakencentrum'.

Kijk met me mee naar de tentoonstelling 'Common Ground'.



1.  Esiri Erheriene-Essi | All Purpose Smile | 2017. 2. Hans Op de Beeck | Tatiana (Butterfly) | 2017. 3. Frank Havermans | KAPKAR/WS1P-AN | 2018.
Er lopen veel mensen in en uit. Met akte- en laptoptassen, correct gekleed in het uniform van deze chique kantorenjungle: gerokt met pumps met een beschaafd hakje of in kostuum met stropdas en gepoetste schoenen, zich haastend om op tijd te komen voor hun afspraak. Zij stappen stevig door, maar anderen - buurtbewoners, passanten, scholieren, dagjesmensen en city trippers, maar bovenal kunstliefhebbers - nemen de tijd om te genieten van al het moois dat te zien is op de multifunctionele, levendige begane grond van het gebouw waar AkzoNobel is gevestigd.

kunst ter inspiratie

Ongeveer de helft van de ontvangstruimte van de burelen van de verf, lak en chemicaliën-specialist is ingericht als 'Art Space'*, een plek die is ontworpen om de door het bedrijf in ruim twintig jaar verzamelde internationale hedendaagse kunst te exposeren.
Je ziet er bijvoorbeeld een door kunstenaar Frank Havermans speciaal voor deze ruimte ontworpen installatie, dat refereert aan de functie van het kantoorpand. 'KAPKAR/WS1P-AN' is een, tussen twee pilaren hangende eenpersoons-werkplek. "Een plek om je terug te trekken en veilig te voelen, maar wel voor iedereen zichtbaar en toegankelijk."
* De Art Space is ontworpen door Tom Postma Design, bekend van tentoonstellingsconcepten voor o.a. Art Basel en de TEFAF, in samenwerking met Folkert van Hagen van GROUP A, de architect van het 'Beethoven-gebouw' waarin het hoofdkantoor van AkzoNobel is gevestigd.





1. Gijs Frieling | Common Background | 2018. 2. Ina van Zyl | Politician | 2010. 3. Allard van Hoorn | Skies over Snaefell | 2012. 4. Maria Roosen | Droomhuis | 2002. 5. (Doek) Joris Geurts | Untitled, Untitled | 1996 en (sculptuur) Michael Jacklin | Oculus | 2015.
"De basis voor het aanleggen van een kunstcollectie is het stimuleren van talent als uitdrukking van onze sociaal-maatschappelijke verantwoordelijkheid", aldus het bedrijf.
Akzo Nobel - dat sinds 1996 kunst verzamelt - is daarin zeker niet de enige Nederlandse firma. Bij de Vereniging Bedrijfscollecties Nederland (VBCN) zijn een kleine vijftig bedrijven en (semi-overheids)instellingen aangesloten die om verschillende redenen kunst collectioneren. Belangrijk is vaak de stimulerende werking en het positieve effect van kunst op de bedrijfscultuur en het -imago. Wat AkzoNobel uniek maakt, is dat deze verf-grootmacht hun verzameling openbaar toegankelijk tentoonstellen in hun eigen ambiance. Ongebruikelijk, want de meeste bedrijven houden hun bezit achter gesloten deuren en 'slechts' zichtbaar voor het eigen personeel of de collectie is alleen te beschouwen op afspraak.

Museumjaarkaart niet nodig 

In januari 2016 werd een deel van de parterre van het hoofdkantoor ingericht als expositieruimte voor de eigen kunst. “De ruimte is specifiek ontworpen om mensen naar binnen te trekken en ontmoetingen met elkaar tussen de kunst te faciliteren. De zichtlijnen bieden spannende doorkijkjes naar de verschillende kunstruimtes die desondanks toch intiem blijven," aldus Hester Alberdingk Thijm, directeur van de AkzoNobel Art Foundation (op de website).

En dat is uitstekend gelukt, dat 'naar binnen trekken'. Ik ervoer hoegenaamd geen enkele schroom om over de drempel te stappen. Integendeel, het is heel vanzelfsprekend om hier - en ondanks de 'zakelijke kantoor-hectiek' - in alle rust de prachtige en intiem geëxposeerde kunst te bekijken.
Petje af en missie geslaagd!





1. en 2. Veel aandacht voor het fotografische werk van Elspeth Diederix. 3. Maria Roosen | Tent | 1998-2015. 4. Sam Salehi Samiee | A Piece of The Sky | 2015 (sculptuur) en | The Sky River | 2015 (doek). 5. Robert Zandvliet | Untitled | 2007.
Verleden week opende minister Ingrid van Engelshoven (OCW) de tentoonstelling in de Art Space die de titel 'Common Grounds' meekreeg. En directeur Alberdingk Thijm vertelde vervolgens in een interview in Het Parool waar dit thema voor staat. "De individualisering is enorm. Alles wordt je hoofd ingezonden door de digitale media. Deze tentoonstelling is een humaan manifest over waar je vandaan komt, hoe het je zijn bepaalt." (...) "Kunst is de beste discipline om ons de ogen te openen, er is ruimte voor jouw interpretatie en voor die van mij." 

ik zou graag een Jeff Koons kopen

Hoe dan ook: de Art Space met Common Ground blijkt een prachtige showroom voor kunst op een hele onverwachte plek. Een rustpunt en tevens contemplatie-ruimte in het zakelijke zenuwcentrum van Amsterdam en de 'razendsnelle wereld' van corporate businesses en het grote geld. 
Ik zag geweldig fotografisch werk van Silvie Zijlmans ('What goes up'); een 'dit-is-niet-wat-het-lijkt' videokunstwerk van Marcos Chaves ('Cry me a river'); het intrigerende sculptuur en op de achtergrond het 'bijpassende' schilderij van Sam Salehi Samiee. Het ontroerende hyper-realistische beeld van het meisje met de vlinder van Hans Op de Beeck. Het enorme, fascinerende doek van Robert Zandvliet. Stuk voor stuk én allemaal kunstzinnige pareltjes.
En er is meer. Veel meer.




1. Ulrike Rehm | 45-32 | 2015. 2. Silvie Zijlmans | What goes Up | 2012. 3. Sarah van Sonsbeeck | 1.5 bars of gold dripped | 2018 (op de foto lijkt het 'zilver', maar het is goud). 4. Michael Wolf | (Detail van) Architectures of Density serie | 2012-2016. 
Weet je wat ook zo sympathiek is? Bij de toegang naar de tentoonstelling staat een tafel met daarop een gastenboek (laat vooral een reactie achter) én een hele stapel mappen. En met die mappen of hand outs is ook de informatievoorziening uitstekend geregeld. In de glossy uitgave zijn alle kunstwerken uit de expositie opgenomen. Deze 'catalogus' is er in het Engels en het Nederlands.
En pakjes met ansichtkaarten.

Helemaal gratis en voor niks...


-X-


Ben je een dagje in Amsterdam? Ruim dan vooral een uurtje (of meer) in voor Art Space....
Ik zeg: "DOEN!"

AkzoNobel Art Space ligt op steenworp afstand van Station Zuid, dus uitstekend te bereiken met het openbaar vervoer. 
Maandag t/m vrijdag van 10.00 - 17.00 uur. 


De informatievoorziening is (ook) uitstekend geregeld.
Tekst en alle (iPhone)foto's: www.greylady.nl

Grayson Perry in het Bristol Museum & Art Gallery

19 april 2018
Vandaag wil ik het met je hebben over een kunstenaar die in 2003 de Turner Prize won en dat zegt wel wat. De prijs wordt gezien als de meest prestigieuze ter wereld voor nog in leven zijnde kunstenaars (en ook gewonnen door kanjers als Damien Hirst, Steve McQueen en Anish Kapoor). Ook Grayson Perry won 'em, want ook hij wordt beschouwd als een van de meest toonaangevende hedendaagse Britse kunstenaars.
Bekend om zijn keramische vazen, wandtapijten van formaat én zijn neiging om zich als zijn alter ego te kleden. En let wel: zijn 'tweede ik' is een nogal tuttige vrouw genaamd Claire. (En als Claire - in een lila jurk met een matching haarlint én rode slippertjes - nam de kunstenaar de Turner Prijs in ontvangst).
Zijn rake observaties van de hedendaagse kunstscène en zijn scherpe commentaar op de Britse klassenmaatschappij maken Grayson Perry tot een ontwrichtende kunstenaar. Tenminste, dat wordt gezegd.

Kijk je mee naar wat dan als verstorend wordt ervaren?




1. en 3. Details van 2. 'The Adoration of the Cage Fighters'. 4. Grayson Perry als Grayson Perry.
Grayson Perry (1960) kiest in zijn werk voor terugkerende thema's: godsdienst, gender & identiteit, de klassenmaatschappij, consumptie-drang en -dwang en conflict & oorlog. Zijn klassiek geïnspireerde vazen en enorme, kleurige wandkleden met stripachtige figuren zijn de drager voor zijn scherpe satirische commentaar. Haarfijn fileert de kunstenaar de westerse vooroordelen, modes en zwakheden.

"it's about time that a transvestite won the Turner Prize..."

In 2016 in het Bonnefanten Museum in Maastricht en momenteel in het Bristol Museum & Art Gallery waren en zijn de maatschappij-kritische wandschappen van Grayson Perry te bewonderen. In dit verslag zie je foto's die ik maakte in laatstgenoemde kunsthuis, waar - onder de titel 'The Vanity Of Small Differences' (en tot en met 24 juni) - zes grote tapesteriën van Perry te zien zijn.  De metersgrote kunstwerken ontwerpt Grayson Perry op papier, zet deze vervolgens over op zijn computer, waarna de designs er bij een gespecialiseerde weverij in  België als wandkleed van het weefgetouw rollen.

"De tapijten vertellen het verhaal van klasse-mobiliteit, want ik denk dat niets zo'n grote invloed heeft op onze smaak als de sociale klasse waarin we opgroeien."





1. t/m 3. (Details van) 'The Agony in the Car Park'. 4. en 5. (Detail van) 'The Expulsion from Number 8 Eden Close'. 
In "The Vanity Of Small Differences" beschrijft de kunstenaar in de zes wandtapijten het leven van een man genaamd Tim Rakewell uit Sunderland. In Perry's beeldverhaal is deze Tim een succesvol internet-ondernemer, die door het welslagen van zijn bedrijf opklimt van de laagste sociale klasse naar de high society en happy few. De wandkleden - mede geïnspireerd op religieuze kunst - vertellen het leven van de hoofdpersoon: from humble birth to his famous death.
Tijdens die geslaagde carrière ziet stripfiguur Tim hoe iedereen de smaak van zijn eigen klasse hardnekkig vasthoudt en die volop etaleert. Overal zijn verwijzingen te vinden naar de populaire cultuur en invloedrijke merken, als protest én reflectie op de enorme consumptiedrang en -dwang in onze welvaartsstaat. 

"class is bred into us, like a religious faith"

Perry weet heel precies de symbolen van de diverse sub-groepen in de maatschappij te stereotyperen. In de kunstwerken zie daar allerhande voorbeelden van: een blikje Red Bull, een Yves Saint Laurent-tas (YSL), een iPhone (met een gebarsten scherm), een Mickey Mouse-knuffel (Disney), twee schilderijen met op de één een portret van Steve Jobs en op de ander een van Bill Gates en een exemplaar van (kwaliteitskrant) The Guardian die wordt gebruikt om - heel hipster - lokaal geproduceerde groenten van de biologische markt in te verpakken.
"Make tea, not war."





1. "The Annunciation of the Virgin Deal' en op 2 t/m 5 details daarvan. 6. 'The Upper Class at Bay (or an Endangered Species Brought Down).
"Denk je eens in: over honderd jaar zal men de huidige populaire merknamen net zo raadselachtig vinden als wij nu onbekende Griekse goden."

In de visie van Grayson Perry zijn alle bekende merken 'duiders' voor smaak. Merken bepalen tegenwoordig iemand's identiteit. Die 'brands' fascineren hem. "Omdat mensen er echt om geven. Ze vinden andermans smaak vré-se-lijk. Maar net zoals bij religie is er geen wetenschappelijk bewijs voor 'goede' smaak, noch voor God."

taste tribes

"Zogenaamde goede smaak is altijd klasse-gebonden. Het is een proces van 'osmose', hoe langer je in een groep leeft, hoe meer je daarvan op- en overneemt. Daarom is de working class ook blijvend, hele generaties hebben de smaak van de arbeidersklasse versterkt." Hetzelfde geldt volgens Perry bij de zogenaamd upper class. De middle class, die naar boven en beneden kijkt, gaat af op alle populaire merken (oftewel de hedendaagse statussymbolen) signaleert de kunstenaar (in een interview met het NRC n.a.v. de expo in het Bonnefanten in 2016).




1. t/m 4. (Details van) 'Lamentation' (oftewel jammerklacht of klaaglied). 
Je begrijpt, het loopt slecht af met Tim Rakewell. Het najagen van al die snobistische uiterlijkheden wordt de 'omhoog gevallen proleet' en hoofdpersoon in de strip-kleden uiteindelijk fataal. Slachtoffer van zijn eigen succes...
Toch volgt er geen "zie je wel" of "lekker pûh". Grayson Perry is in zijn kunst nooit moralistisch. Zijn werk is actuele social engagement zonder een opgeheven vingertje.


-X-


Fijn, het is vandaag!

Jurk en foto van Grayson Perry als Claire (gemaakt tijdens de expo in het Bonnefanten Museum in 2016).
Tekst en (iPhone) foto's: www.agreylady.nl

Bansky 'in the wild': street art in Bristol

13 april 2018
Hoezo Londen? Nee, voor hip&happening kun je tegenwoordig ook uitstekend terecht in Bristol. De industriële havenstad in het zuidwesten van het Verenigd Koninkrijk met zijn in rood baksteen gebouwde huizen, traditionele pubs en hipster koffie- en eettentjes, is het laatste decennium flink opgeknapt en is momenteel 'the place to be' en het creatieve knooppunt in de regio Somerset. Een eigenzinnig en vrijgevochten artistiek centrum van een liefelijke en prachtige omgeving met stadjes als Bath en Bradford on Avon, beiden op de UNESCO-werelderfgoedlijst.
Jíj kent de stad waarschijnlijk vooral van de geheimzinnige en wereldberoemde kunstenaar Banksy.

Ga mee op stadssafari en zie spuit- en stencilwerk van deze én andere toonaangevende straat-artiesten in het wild.


'Girl with a pierced eardrum' uit 2014 in een onooglijk steegje en gebaseerd op Vermeer's 'Meisje met de parel'. De parel-oorbel is hier een kastje van een alarm. 
Zeg je Bristol dan zeg je straatkunst, want de stad wordt ook wel de Europese hoofdstad van street art genoemd en is bekender om z'n kunstwerken in de openbare ruimte, dan van de schilderijen in het Bristol Museum & Art Gallery (overigens niks ten nadele en daarover later meer). Het zijn vooral de alom gewaardeerde 'murals' die de meeste toeristen en dan voornamelijk street art-enthousiastelingen van over de hele wereld naar Bristol trekken.

de straat als atelier

En dat is ironisch, omdat het stadsbestuur er lange tijd alles aan deed om deze kunststroming in hun stad uit te roeien. Een zinloze opgave en onbegonnen werk, want met name in de dwarse en vrijzinnige volkswijk Stokes Croft kruipt het bloed waar het niet gaan kan en laten de bewoners zich niet de wet voorschrijven. In hun zelf-uitgeroepen 'peoples republic of Stokes Croft' gedijt de wall art welig en je vindt er kunstwerken van Banksy en dat van vele andere bekende én minder bekende stencil- en spuitgasten.

***
Banksy is het pseudoniem van een Britse kunstenaar. Hoewel er weinig zekerheid is over de ware identiteit van Banksy en de meeste bronnen aangeven dat zijn echte naam 'Robert' of 'Robert Banks' is, heet hij waarschijnlijk Robert Gunningham. Hij zou in 1974 geboren zijn in Bristol. Zijn kunstwerken zijn vaak politiek en humoristisch van aard. In zijn straatkunst combineert hij graffiti met een hem kenmerkende sjabloontechniek. Zijn straatwerk is te vinden in verschillende Europese steden maar ook buiten Europa zoals in de Palestijnse gebieden en de Verenigde Staten. (Bron: Wikipedia)
***




1. en 2. Schijnbaar achteloos op een pui aan Park Street zie je werk van Banksy dat de naam 'The Well Hung Lover' mee kreeg (2006).
3. Een tekst van Bansky uit 2011. 4. 'The Mild Mild West' (1999), Stokes Croft.
Half november van het afgelopen jaar schreef ik al een blog over Bansky, omdat zijn werk te zien is in het Moco Museum in Amsterdam (ook nu nog, dus semi-permanent?). Ik geef daarin een nogal tweeslachtig commentaar op deze tentoonstelling, want het werk van Banksy hangt daar tegen wil en dank en zonder zijn toestemming. Oftewel: hoe een bijtende en rebellerende anti-establishment-kunstenaar door het grote publiek én door de commercie op handen wordt gedragen.

I can’t believe you morons actually buy this shit

Nee, dan het werk van deze geheimzinnige kunstenaar in Bristol. 'In het wild': zo maar ergens op straat, kun je 8 murals bewonderen. En ondanks mijn street art reisbeschrijving ('Bristol Street Art Map, including all Banksy artwork', voor £ 2,- te koop bij de Tourist Office en daar kun je ook een georganiseerde rondleiding boeken) én Google Maps op mijn telefoon is het nog steeds heéééél goed zoeken. Want op de meest onverwachte plekken (en vaak na flink klimmen en dalen: Bristol is gebouwd op een aantal heuvels) zie je schijnbaar achteloos door de befaamde straatkunstenaar gemaakte wall art. Verder staat er in het Bristol Museum & Art Gallery een sculptuur genaamd 'Paint Pot Angel' (2009) en in MShed (een oude werf omgebouwd tot museum) hangt 'The Grim Reaper' (1997).





1. Een yoga-ende Christusfiguur door straatkunstenaar Cosmo Sarson. 2. t/m 6. Anonieme street art op diverse plekken in de stad.
Spot the Banksy's!
Alles bij elkaar bleek het zoeken een leuke sport (een soort puzzeltocht) en de opwinding bij het uiteindelijke vinden groot. Vooral de ontdekking van 'Girl With the Pierced Eardrum' uit 2014 - een op Johannes Vermeer's 'meisje met de parel'  gebaseerde mural, deed mijn Hollandse (en nogal chauvinistische) hartje sneller kloppen. 

copyrights are for loosers

Straatkunst is van nature vergankelijk. Het heeft onder invloed van de weersomstandigheden (zoals ook tijdens mijn tripje bleek: veel regen in Engeland) nogal wat te verduren en/of het wordt - zoals in sommige gevallen ook bij het werk van Bansky is gebeurd - verwijderd, overschilderd, 'bewerkt' door andere straatartiesten of vernield door vandalen. Niets is voor altijd en dat maakt ook deel uit van de charme van deze kunstvorm.

Van de Westerlijke Jordaanoever tot New York: Banksy heeft zijn sporen nagelaten op tientallen locaties over de hele wereld en veel van zijn meest iconische stukken zijn voorgoed verloren gegaan. Wat is het dan mooi en bijzonder om die handvol kunstwerken 'in het echt' in Bristol te mogen en kunnen zien....
***
"The greatest crimes in the world are not committed by people breaking the rules but by people following the rules. It’s people who follow orders that drop bombs and massacre villages. As a precaution to ever committing major acts of evil, it is our solemn duty never to do what we’re told, this is the only way we can be sure."
***



Drie keer Bansky: 1. 'Take the Money and Run', 1999. 2. De Banksy (én ook door hem gecureerde) tentoonstelling in het Bristol Museum & Art Gallery in 2009 trok in één maand 350.000 bezoekers. Bansky doneerde na afloop dit sculptuur aan het museum: 'Paint Pot Angel'. 3. een vroege (vóór 1998) stencil genaamd 'Rose in a Mousetrap'. 

Ben jij een straatkunst-liefhebber? Dan is een bezoek aan Bristol eigenlijk een must en plan dat stedenreisje dan in de zomer. Van 28 tot en met 30 juli vindt het jaarlijkse UPFEST plaats: Europe's largest Street Art and Graffiti Festival.


-X-


Have a nice day!

(Guilty pleasure), welverdiende brandstof na al dat klimwerk...
Tekst en alle (iPhone) foto's: www.agreylady.nl

Auto Post Signature

Auto Post  Signature