Antwerpen: van garnalenkroket tot de romige vrouwen van Rubens

Tja? Ik weet niet goed hoe ik dit verslag moet beginnen. Nog moeje benen van al die stappen op de Vlaamse kasseien (volgens de teller op mijn iPhone - gemiddeld en afgerond - zo'n 18.500 p.d.) en een hoofd vol indrukken. En die impressies gaan alle kanten op: van Rubens tot de vogelenmarkt; van straatkunst tot 'de knip in de Leien' (alle wegwerkzaamheden en opgebroken wegen); van garnalenkroketten tot het behoorlijk omstreden havengebouw.

Were to start?

Afgelopen week maakte ik een 4-daagse citytrip naar de Scheldestad en wel om de volgende reden. Mijn zus Saar had wel 'smoel' in de stoffen-uitverkoop van de Belgische haute couturier Dries van Noten en die sale vond vorig weekend plaats. Vandaar. Of ik mee wilde? En ja, in zo'n geval ben ik heel makkelijk over te halen. Daar is niet veel overredingskracht voor nodig.

Vandaag mijn Belgische avontuur in de Koekenstad.

Stijlfiguren: Mondriaan & Van der Leck

De uitvinding van een nieuwe kunst

"Dit tijdschriftje wil zijn eene bijdrage tot de ontwikkeling van het nieuwe schoonheidsbewustzijn. Het wil den modernen mensch ontvankelijk maken voor het nieuwe in de Beeldende Kunst. Het wil tegenover de archaïstische verwarring - het 'moderne barok' - de logische beginselen stellen van een rijpenden stijl gebaseerd op zuivere verhoudingen van tijdgeest en uitdrukkingsmiddelen. Het wil de huidige denkrichtingen betreffende de nieuwe beelding, die, hoewel in wezen gelijk, zich onafhankelijk van elkaar ontwikkeld hebben, in zich vereenigen".

Tot zover nummer 1, jaargang 1 van 'De Stijl, maandblad voor de beeldende vakken', redactie Theo van Doesburg, october 1917.

Naast dat dit citaat aantoont hoe de Nederlandse taal in 100 jaar is veranderd, is deze zinsnede het begin van een nieuwe, avant-gardistisch stroming in de Nederlandse kunst. De Stijl-beweging heeft met deze publicatie het licht gezien.

Nederland viert in 2017 de centennial van De Stijl en "met 's werelds grootste verzameling Mondriaans én een van de omvangrijkste De Stijl-collecties, is het Haagse Gemeentemuseum  het middelpunt van dit feestjaar".
Dat wil ik maar al te graag geloven. Vandaar een bezoek aan de tentoonstelling 'De Uitvinding van een Nieuwe Kunst' in het mooie, door architect H.P. Berlage ontworpen Art Deco-gebouw.

Veelzijdigheid in Gemeentemuseum Den Haag

Vandaag een typisch gevalletje cultuur-barbarisme waaraan ik mij schuldig ga maken (en dat is niet voor het eerst...). In de kunstwereld word ik voortaan bestempeld als risee én charlatan, omdat ik het waag drie exposities in het prachtige Gemeentemuseum in Den Haag in één blogpost te behandelen. Niet met elkaar te vergelijken grootheden, maar toch wil ik aan alle drie aandacht besteden.

Vandaag krijg je een verslag van de mooie werken van Lee Bontecou, de imposante doeken van Raquel Maulwurf in 'The Carbon War Room' én besteed ik aandacht aan de speelse Wonderkamers in het souterrain van het mooie, door architect H.P. Berlage ontworpen museum.

Zie het maar als een snuffelverslag én als pleidooi voor een eigen bezoek aan dit Museum in de Hofstad. Absoluut een aanrader en voor ieder wat wils.

In het trappenhuis (één van de vier) een kunstwerk van Sol Lewitt. 'Walldrawing no. 373, lines in four directions', 1982 en 2000. 

Chris Beekman: 'de STIJLbreuk' in het Stedelijk Museum

Hoezo kinderarbeid? De kunstenaar waarover ik je vandaag vertel, begon zijn creatieve carrière op 13-jarige leeftijd bij de Haagse aardewerkfabriek Rozenburg. Hier schilderde Chris Beekman (1887-1964) eierschaal-porselein met die typische florale decors uit de Jugendstil (die vazen waar Frans Leidelmeijer in 'Tussen Kunst en Kitsch' altijd met goede reden heel lyrisch over doet. De hand-geschilderde vazen brengen tegenwoordig flink wat geld op). Maar goed.

Door het contact met collega-porseleinschilders én zijn oudere neef Jan Altorf (beeldhouwer en anarchist) droomde de jonge Beekman van een bestaan als vrij kunstenaars, wat hij op zijn 22ste ook verwezenlijkte.

En hier begint de tentoonstelling: Chris Beekman 'De afvallige van De Stijl' in het Stedelijk Museum Amsterdam. Op de openingsdag van de expositie (8 april jl.) nam ik een kijkje en het resultaat daarvan zie je hier. 

Gavin Turk: 'Turkish Tulips' in grachtenpaleis Van Loon

Ze kennen elkaar: mevrouw Philippa Colomb de Daunant–van Loon en Gavin Turk. De eerstgenoemde is kunstenaar én telg uit de adellijke Amsterdamse regentenfamilie Van Loon en de tweede is een Brit, óók kunstenaar (en niet onverdienstelijk) én een van de leden van de Young British Artists (misschien moet de naam inmiddels aangepast: Turk is 49 of 50, maar dat terzijde).

Zij ontmoetten elkaar tijdens hun studie aan de Chelsea College of Art in Londen en hebben blijkbaar contact gehouden, want Turk werd door zijn vroegere studiegenote gevraagd een tentoonstelling te cureren in haar ouderlijk huis op de Keizersgracht. Onderwerp: de tulp en omdat de tulp oorspronkelijk uit het Ottomaanse Rijk komt – even grofweg, het huidige Turkije – was er een leuke link gelegd: de Turkse tulp door Gavin Turk in Museum van Loon.

Daar gaan we. 'Tulpen uit Amsterdam'.

Nu in Foam: de alledaagsheid van William Eggleston

"William Eggleston is een van de beste fotografen aller tijden. Punt! En dat bij leven. Dat gebeurt niet vaak". Deze stellige uitspraak over de kwaliteit van het werk van fotograaf Eggleston is van We Are Public-redacteur Basje Boer in de Amsterdamse Uit-krant, die de tentoonstelling met het werk van genoemde fotograaf in FOAM van harte aanbeveelt.

Fotograaf William Eggleston (27 juli 1939, Memphis Tennessee) heeft oog voor het triviale: het onbelangrijke wordt van waarde in zijn Americana-fotografie. En dan vraag je je wellicht af: wat is Americana-fotografie? Wikipedia kent het begrip niet. Althans, niet in de fotografie. Het is meer een gevoel. Een sfeer. Heel erg 'Route 66', diners en motels langs lange, eentonige, stoffige wegen. Oude auto's, geroeste verkeersborden en hamburger- en ketchup-reclames. Soms dromerig of ingeslapen.
Van die dingen. Je weet wel... 

Toegepast openbaar kunstbezit: Rijksstudio Award 2017

"Misschien een beetje aanmatigend, maar ik zie een interessante tendens. Volgens mij komt er een herwaardering van het historische en het ambachtelijke. A revival of Arts and Crafts. In de mode en het interieur wordt steeds vaker teruggegrepen naar de 17de, 18de en 19de eeuw. (...) Uiteraard dienen die voorgaande eeuwen ter inspiratie en wordt er wel degelijk een eigentijdse draai aan gegeven".

Je leest hier een citaat uit een van mijn blogposts van anderhalf jaar geleden. Net als toen, laat ik je vandaag mooie voorbeelden zien van die kunsthistorische revival en dat doe ik door je de Top-10 van inzendingen voor de Rijksstudio Awards 2017 te laten zien (het citaat betreft de 2015-editie). Gebaseerd op de collectie van het Rijksmuseum, werd er door 2.600 creatieve inzenders naar hartenlust gewerkt met ons Hollands openbaar kunstbezit en dat leverde weer geweldige uitkomsten op. Kijk maar....